Gerçekten keyifli bir kitap. Yüzünüzde gülümseme ile "Ya hakkaten.... " diyerek okuyacaksınız. Yalnız yüksek bir beklentiniz olmasın mizahi bir kitap bu. Aşağıda arka kapak yazısı da var. Okuyun anlayacaksınız.
Yalnız birşey var ki Yazarın annesine yazdığı ve kitabın sonuna iliştirdiği şiir aslında bir gerçeğin özeti: Annemiz bizi sever.
Erkek egemen bir toplumda yaşamanın sonuçlarından olsa gerek, anne ile daha bir samimidir çocuklar... Babaya anlatılamayacak her ne varsaanneye rahatça anlatılır... Önce anneler bilir çocuklarının sevgililerini... Babaya bağırılamaz... Anneye bağırmak kolaydır... Anneye karşı tahammülsüzlük vardır... Babaya alabildiğine sabırlı davranılır... Anne ti'ye alınabilir... Baba asla... Bu samimiyet 'Nazım sana geçiyor anne' ile laubaliliğe de dönüşebilir... Yer yer sevimsizlikler yaşanır... Çok feci bir duygudur; evladımın kalbini kırdım galiba... Ve aynı şekilde fenadır; anneyiüzmek... Hemen pişmanlık başlar ve taraflardan biri alttan almaya çoktan hazırdır bile... Çocukların itiraz sebepleri çeşitlidir... Fakat anneler sanki hep aynı kaynaktan faydalanıyorlarmış gibi, ortak bir dil kullanırlar... Yurdumuzun dört bir yanında her anne, aynı serzeniş dilinden, aynı kalıplaşmış ifadeleri kullanır:
Seni doğuracağıma taş doğursaydım
Senin çocukların da aynısını sana yapsın inşallah
Hep babanın tarafını tut sen
Benim günahım neydi de....
Bana anne deme
Kanser ettiniz beni
Kızdım mı adım kızdı oluyor
Öleyim de kurtulun benden
Sen de kulağını buraya verme
Kime çektin sen bilmem ki
Onu beni azarlarken düşünecektin
Seni alan üç gün sonra geri getirir.
